Sam Bóg był w okresie gotyku przedstawiany w sztuce i w literaturze z cyrklem w dłoni, jako Stwórca, który stwarza wszechświat według praw geometrii. Architektura staje się nauką – w sensie nadawanym temu słowu przez Augustyna – dopiero dzięki stosowaniu tych właśni praw. Podporządkowując się geometrii, średniowieczny architekt sądził, że naśladuje dzieło swego boskiego Mistrza.
Autor: Otto von Simson, Katedra gotycka – jej narodziny i znaczenie, wyd. 1956, tłum. Anna Palińska
