Pedagogika opiekuńcza z resocjalizacją

Pedagogika – zespół nauk o wychowaniu, istocie, celach, treściach, metodach, środkach i formach organizacji procesów wychowawczych. Pedagogika jako nauka o edukacji (wychowaniu i kształceniu), należy do nauk społecznych i zajmuje się rozwojem i zmianami mechanizmów wychowania oraz kształcenia na przestrzeni całego życia człowieka.

Pedagogika opiekuńcza – dział pedagogiki społecznej, zajmujący się takimi sytuacjami, które wymagają udzielenia pomocy dzieciom pozostającym w niekorzystnych warunkach bytowych, dotkniętych zdarzeniami losowymi, niemogących własnymi siłami dać sobie rady w życiu. Pedagogika opiekuńcza bada działalność instytucji opieki całkowitej i częściowej, a także organizacji społecznych organizujących różne formy pomocy dla dzieci i młodzieży. Jest jedną z dyscyplin w naukach pedagogicznych zajmująca się uwarunkowaniami, celami, treścią, organizacją i metodami działalności opiekuńczo-wychowawczych. Zawiera podstawowe pojęcia, modele teoretyczne i twierdzenia odnoszące się do rzeczywistości opiekuńczo-wychowawczej lub jej komponentów. Opisuje rzeczywistość, ukazuje zależności i prawidłowości, formułuje dyrektywy, które pozwalają sprawować właściwą opiekę nad dziećmi i dorosłymi. Ogólny charakter tej dyscypliny wywodzi się przede wszystkim z trzech podstawowych pojęć jakimi są: opieka, wychowanie przez opiekę oraz wychowanie opiekuńcze. Do jej przedstawicieli w Polsce należeli: Józef Babicki, Kazimierz Jeżewski i Janusz Korczak.